Donderdag 29 mei 2014. 

Hemelvaartsdag viel dit jaar op donderdag 29 mei. Wanneer je deze dag je gordijnen openschoof werd je niet gelijk vrolijk van de grijze lucht en miezerregen. Ware het niet dat het open Achterhoeks dweilorkestenfestival in Groenlo op de agenda stond!

9.00u vertrok de Toontje-blauwe meute te fiets richting Groenlo. Onze nieuwe vesten waren in één klap dé aankoop van het jaar, aangezien de temperatuur die dag nogal te wensen overliet. Desalniettemin was de stemming goed en trapten we richting Groenlo, op naar de pré-party bij Linda thuis. Nieuw dit jaar was het ontbijt. Bruine, witte en krentenbollen gingen er in als koek en de koffie, thee en nodige pilsjes brachten de Toontjes in een topvorm. Als toetje wachtten enkele felgekleurde borrels die Henk & Gonny Mengerink ons als trouwe fans cadeau hadden gedaan. Het leek warempel of het in een klap een paar graden warmer werd dan de minuten daarvoor. We waren er klaar voor, op naar Marveld voor ons eerste blokje.

Om 12.00u mochten wij de muzikale opening bij camping Marveld verzorgen. Het regende ondertussen heel zachtjes, maar door een paar druppels lieten wij ons niet uit het veld slaan en de harde kern Toontje-fans net zo min, top! We kozen er voor het wedstrijdblokje vast uit te proberen om te kijken hoe het publiek reageerde en om alvast in de juiste sferen te komen. Na twaalf minuten fijn blazen zat het eerste blokje erop. Onder luid applaus liepen we het podium af en onze visitekaartjes vonden gretig aftrek onder menig Duitse campinggast. Dat leek ons toch een goed teken. Tevreden stapten we weer het treintje in richting het centrum van Groenlo.

13.30u was het moment van de waarheid daar, ons eerste juryblokje die dag mochten we ten gehore gaan brengen op het Europlein. De sfeer was goed en het was tijd om te schitteren. “De eerste klap is een daalder waard” zegt men wel eens, nou dat hebben we geweten. Europlein stond op z’n kop en nadat de laatste klanken van “alles in één” wegwaaiden stapten we met z’n allen zeer tevreden het podium af. We wisten dondersgoed dat we met nog twee van zulke optredens zeker niet voor niets naar Groenlo waren afgereisd. Langzaam kwam de zon tevoorschijn, en voelden we toch wel een beetje druk op onze schouders…

Het werd tijd om even een kwartier lang lekker muziek te maken zonder de kritische blik van de jury. De regen kwam inmiddels weer met bakken uit de hemel, maar dat mocht de pret nog steeds niet drukken. Nummers als “Sweet Caroline” en “verdammt ich lieb dich” liet menig voetje loskomen van de vloer en met een weergaloze trombonesolo liet Niels het hartje van zijn Carmen weer eens smelten.

Genoeg gezwijmeld! Juryblokje numéro twee in de Beltrumsestraat stond op het program. Je kon haast over de koppen lopen en we raakten weer in vorm. Door de enorme hoeveelheid toegestroomd publiek ging de jury er even bij staan om ons zo goed mogelijk te kunnen zien en horen. Tijdens het refrein van “malle babbe” ging de menigte met rijen tegelijk van links naar rechts en weer terug. André Rieu zou er zelfs nog een puntje aan kunnen zuigen, gaaf! We zetten een prima blokje neer, alhoewel er her en der toch wat vermoeidheidsklachten de kop op staken. Op het hoofdpodium zouden we nog eenmaal alles uit de kast moeten trekken.

Tot slot wachtte, zoals gezegd, het hoofdpodium op de markt op ons. De regen was vertrokken en heel in de verte deed de zon zijn uiterste best om tussen de wolken door te breken. Gelukkig werden muziekliefhebbers er door het weer niet van weerhouden massaal naar de markt te komen en mochten we voor een bomvol plein onze laatste ronde inzetten. Het was tijd voor het laatste blokje van onze middag. De markt trilde op haar grondvesten en “je loog tegen mij” sloeg aan als geen ander. Twaalf minuten lang genieten, dit zijn de momenten waar we samen wekenlang naar toe hebben gewerkt. Voor de laatste keer sloot de Toontje-familie af met “alles in één” en onze taak zat erop. Tijd om te gaan genieten van andere dweilorkesten en alle teugels even te laten vieren. De biertjes smaakten als nooit tevoren, en de enthousiaste reacties van het publiek over onze optredens maakte onze stemming opperbest. Een mooie notering in het eindklassement zou deze dag helemaal af maken.

18.30u nam “mister dweilorkestendag”, Berry Koehorst, de microfoon ter hand en sprak niets dan lof over de enthousiaste muzikanten, sponsoren, publiek en de broodjes worst die dag. Na alle verplichte dankbetuigingen was het dan ein-de-lijk tijd voor de prijsuitreiking. Vliegensvlug werden de publieksprijs, gezelligheidsprijs en award voor muzikant van de dag uitgereikt maar de naam Toontje Ongeregeld was nog niet gevallen. Tijd voor de top-10 van de wedstrijdklasse. Allemamagis, meneer Koehorst was al bij nummer 4 en we waren nóg niet genoemd. Zouden we dan dit jaar voor het eerste een podiumplaats in de wacht slepen? Waren we niet voldoende in vorm voor een notering bij de eerste tien? De spanning was om te snijden. Op het moment dat de woorden “Dan nu de nummer drie, ze komen uit Winterswijk” werden uitgesproken kon het haast niet meer missen dat we de bronzen medaille in ontvangst mochten nemen. En zo geschiedde, “Toontje Ongeregeld” waren de aanvullende twee woorden om ons uit ons lijden te verlossen. Een bom van blijdschap ontplofte en iedereen was door het dolle heen. Dat onze collega’s uit Winterswijk van “de Eierjongens” tweede werden betekende nogmaals gejuich. De Flierefluiters uit Sassenheim gingen er vandoor met de titel, maar dat mocht voor ons de pret niet meer drukken! Ruim na achten was iedereen weer bekomen van de “schrik” en liepen we al feestvierend richting Linda’s place om de barbecue te ontsteken en onze prestatie te vieren. Kippenvel alom.

Hemelvaartsdag 2014 gaat de boeken in als de dag waarop Toontje Ongeregeld voor het eerst een podiumplek bemachtigde in Groenlo. Alle trouwe fans, heel hartelijk bedankt voor jullie support en graag tot een volgende keer! Het was top!